De Kalkeifel (2)

“Je bent een echte ambassadeur voor Zuid-Limburg!” schreef Ferry toen hij mijn laatste aflevering over het Lampertstal had ontvangen. Meer nog voor de Eifel zou ik toch zeggen… Toen ik het stukje zelf nog eens las, vond ik inderdaad dat er wel heel erg veel superlatieven in stonden: prachtige waarnemingen in wonderschone gebieden met bloemenzeeën die haast pijn aan je ogen doen in een heerlijke rust. Ik neem er echter helemaal niets van terug, want het is gewoon schitterend daar en daarom in deze laatste e-Spekkoek voor het reces nog enkele plaatjes.


Vogelnestje



Aangebrande orchis



  

Zo’n tien verschillende orchideeënsoorten hebben we er gevonden, er komen er overigens nog veel meer voor. De vorige keer toonde ik het bleek bosvogeltje en de bergnachtorchis. Thans aandacht voor het vogelnestje en de aangebrande orchis. Het vogelnestje is in Nederland zeer zeldzaam, maar in de Ardennen en de Eifel zie je ze best wel regelmatig. Op het eerste gezicht een onooglijke verschijning die door zijn bruine kleur nauwelijks opvalt, want deze orchidee staat altijd in het bos tussen de op de grond liggende bladeren. Maar zeker als je de bloempjes wat beter door een loep bekijkt, zie je de onmiskenbare gelijkenis met de veel grotere tropische orchideesoorten. Bij deze plant is geen bladgroen zichtbaar. Hij leeft samen met een specifieke schimmel, waardoor zijn voedsel uit dood organisch materiaal gehaald kan worden. Op een bergweide in dit gebied zagen we één exemplaar van de in Nederland al tientallen jaren uitgestorven aangebrande orchis. Zijn naam dankt deze orchidee aan de donkerder kleur aan de bovenkant van de bloeiwijze, alsof hij  te lang op het vuur gestaan heeft. Voor ons als plantenliefhebbers ook alweer zo’n vondst om van vreugde minstens een meter de lucht in springen…

Groot geaderd witje

De Kalkeifel kenmerkt zich niet uitsluitend door een enorme soortenrijkdom aan planten. Op internet las ik bijvoorbeeld dat een specialistische natuurvereniging als de KNNV regelmatig vlinderreizen organiseert naar deze omgeving. Dit in Nederland alleen nog maar als dwaalgast voorkomende groot geaderd witje is forser dan het koolwitje en was zo vriendelijk om met zijn fraaie tekening eventjes redelijk stil voor de lens te blijven zitten.

Kluwenklokje

Tot slot nog een plaatje van het kluwenklokje. In ons land is deze plant – zoals alle klokjes trouwens – wettelijk beschermd en komt hij nog heel sporadisch langs de rivieren voor. In de beekdalen in de Kalkeifel staan ze echter nog zeer talrijk, op sommige plaatsen het landschap prachtig blauw kleurend. Marion kent deze Campanula ongetwijfeld ook als tuinplant, meestal is de gekweekte variant evenwel in alles een beetje groter.

Eigenlijk zou ik nog veel meer foto’s willen plaatsen, maar ik weet dat de eindredacteur altijd een gevecht tegen de Mb’s voert. Na de zomerstop start hopelijk een nieuwe e-Spekkoekserie en dan krijgen we weer nieuwe kansen.

(e-Spekkoek nr. 79, 26 juni 2004)