Het onbekende Neeltje Jans

Neeltje Jans is het voormalige werkeiland in de monding van de Oosterschelde halverwege de stormvloedkering. Menig e-Spekkoek-lezer zal er al wel eens zijn geweest, want een bezoek aan de ingewanden van de pijlerdam is een spectaculair en populair uitstapje. Maar we verlaten ook deze keer de gangbare paden en parkeren een kilometertje verderop. Daar waar op korte afstand tienduizenden badgasten in de zon liggen te bakken, nemen wij een kijkje langs de rand van dit schiereilandje: een onverwachte oase van rust en prachtige natuur.

Zo heel rustig is het er trouwens ook weer niet, want voortdurend horen we het gekrijs van de meeuwen. Het laatste decennium hebben duizenden zilvermeeuwen en kleine mantelmeeuwen (zie ook e-Spekkoek nr. 56) dit gebied als alternatief broedterrein ontdekt. En af en toe gaat een scholekster met een luid ‘te-piet, te-piet’ boven onze hoofden tekeer. Deze karakteristieke vogel van de kuststreek heeft een opvallend zwart-wit verenkleed en oranje snavel en poten, en wordt in Zeeland daarom ook wel de Bonte Piet genoemd. Vanuit een vogelkijkhut met verrekijker turen we naar een zandbank en zien een groepje aalscholvers.

Teunisbloem

Melige toorts

   

Op sommige plaatsen ziet het geel van de teunisbloemen. Iedere avond opent hij weer een nieuwe serie bloemen, de knoppen van onderen naar boven afwerkend. Het is een typische pioniersplant van jonge zandgrond. Er is hier nogal zand opgespoten tijdens de bouw van de dam, en dat levert vaak botanische verrassingen op. Zo zien we ineens  een veldje met melige toorts. Van de toortsen zijn de koningskaars en de stalkaars met gele bloemen veel algemener, dit is echter een witbloeiende soort. Heel zelden duikt de plant ook wel op langs spoorlijnen (ook daar is dan vaak met de grond gerommeld).

We wandelen verder en speuren de dijk af naar andere bijzonderheden. Plotseling gaat ons floristisch hart nog sneller kloppen: tussen de stenen staat een schitterend exemplaar van de zeekool.

Zeekool

Voor Marion en andere tuinfanaten: inderdaad de Crambe maritima, maar dan de originele wilde variant. Vroeger stond deze plant ook langs de Grevelingen (aan de noordzijde van Schouwen-Duiveland), doch daar is hij na de afsluiting van het Brouwershavense Gat helaas verdwenen. Zo nu en dan moet hij namelijk eens overspoeld worden door het zoute zeewater. Jammer genoeg is hij nu al uitgebloeid, maar volgend jaar gaan we hem een maand eerder zeker weer opzoeken!

(e-Spekkoek nr. 59, 26 juli 2003)