Vive Verton!

“Vive Verton!” Met deze woorden besteeg burgemeester Akar het podium tijdens een Verton-naamdag, alweer bijna 25 jaar geleden. Hij had een bus met het complete gemeentebestuur inclusief aanhang uit het Franse plaatsje Verton meegenomen. Het enthousiaste gezelschap op snoepreis zorgde direct voor een gezellige sfeer bij de meestal niet al te uitbundige Zeeuwen. Want hoewel er inmiddels heel wat Vertonnen overal in het land (en daarbuiten) wonen, zijn ze van origine allemaal afkomstig uit Zeeland, meer specifiek Schouwen. Tot dat moment was eigenlijk bij niemand in de familie überhaupt bekend dat er een plaats Verton bestond, maar de voor de meeste aanwezigen absoluut onverstaanbare monsieur Akar wekte wel bij velen interesse op.

Zuivelfabriek

Zo zijn ook wij enkele jaren later naar Verton gereisd. Een dorpje enkele kilometers landinwaarts ter hoogte van de badplaats Berck, zuidelijk van Calais. Toen we in de buurt kwamen, zagen we diverse vrachtauto’s met het opschrift “Verton”. Vol spanning volgden we de kleine richtingbordjes met de eigen naam. Het bleek een klein dorp waarvan er zo vele liggen te sluimeren in Frankrijk. Het straatbeeld werd hoofdzakelijk beheerst door af en toe voorbij fietsende mensen met een stokbrood, en dat was het zo’n beetje. Aan de rand van het dorp was wel een grote zuivelfabriek met de naam “Verton”. Tientallen vrachtwagens met fraaie schilderingen stonden er op het terrein. In het bij het complex behorende winkeltje kochten we uiteraard voor de gehele Verton-familie de bekende ronde doosjes Camembert.

Camembert-doosje

Een jaar of tien later ben ik nog eens opnieuw naar Verton gegaan, dit keer met mijn vader die er ook wel eens een kijkje wilde nemen. Want wees nou eerlijk: wat is er nu leuker dan om op de foto te gaan, staand naast een plaatsnaambord met je eigen naam? De heer Akar bleek inmiddels geen burgemeester meer, hij was bij de verkiezingen in een nek-aan-nek race door een concurrent verslagen, zo lazen we op de bij het gemeentehuis opgeprikte papieren. Ook jammer was dat er geen auto’s met “Verton” meer waren, de fabriek was opgekocht door een groter concern en het winkeltje van weleer was potdicht gesloten. Wel leuk was een aangelegd bloembed van Afrikaantjes met het woord “Verton”, ook daarbij hebben we natuurlijk uitgebreid geposeerd.

Afrikaantjes

Een vraag die veel Vertonnen bezighoudt, is of hun roots ook in Verton liggen. Hierop is niet met zekerheid te antwoorden, maar het lijkt zeer onwaarschijnlijk. In het telefoonboek aldaar stond geen enkele Verton. Ook troffen we op het plaatselijke kerkhof geen enkel opschrift met deze naam aan. Beweerd wordt wel dat Vertonnen afstammen van eertijds uit Frankrijk gevluchte Hugenoten, maar het bewijs daarvan is nooit echt geleverd.

Bert en Verton

Onlangs zijn we voor een derde keer naar Verton geweest. Inmiddels hebben verkeerslichten hun intrede in het dorp gedaan. We konden nu kiezen uit enkele chambre d’hôtes om te logeren, voorheen moesten we altijd naar Berck. De zeer druk ratelende mevrouw van ons logeeradres vertelde dat er regelmatig Vertonnen op bezoek kwamen. Ook meldde ze dat de melkfabriek alweer jaren was opgeheven: ook op het Franse platteland werd men geconfronteerd met schaalvergroting en efficiency.

Misschien vraagt de lezer zich af of er daar nog meer te beleven valt dan een bakker, een slager en een verlaten fabrieksterrein. En inderdaad, natuurliefhebbers kunnen aan de Franse Kanaalkust volop aan hun trekken komen, maar daarover meer in een volgende e-Spekkoek.

Neem ook een kijkje in Verton via: http://asso.nordnet.fr/adnt/berck/verton1.html.

(e-Spekkoek nr. 70, 21 februari 2004)