Normandië – falaises en valleuses

Tot voor kort dacht ik bij Normandië niet echt aan een spectaculair vakantiegebied. Ik wist natuurlijk van de geallieerde landingsplaatsen en ook dat de Camembert er zijn oorsprong heeft, maar voor de rest veronderstelde ik een niet al te bijzonder landschap in een guur en regenachtig klimaat. In dit beeld is vorig jaar echter verandering gekomen, toen we – op doorreis naar zuidelijker oorden – enkele dagen de Normandische kust aandeden.

Falaise d’Etretat

Over een lengte van maar liefst 160 km. ligt tussen Le Treport en Le Havre een muur van mergelkliffen met een gemiddelde hoogte van 100 meter. Onderaan slaat het zeewater voortdurend kalkrots weg en brokkelen de lagen daarboven af. Hierdoor blijven de kliffen altijd loodrecht en mooi witgekleurd. Deze falaises zijn een bijzonder indrukwekkend gezicht. Voor liefhebbers van flora en fauna is met name de strook tussen de uiterste eb- en vloedlijn het meest interessant. Dit stuk van de kust wordt het littoraal genoemd. Aangezien het water zich niet altijd even ver terugtrekt of even ver stijgt, is hier een enorme verscheidenheid aan planten (zoals wieren) en zeedieren (zoals zeepokken, mosselen en vissen) te vinden. Als je er gaat wandelen is het verstandig eerst goed de getijdentabel te bestuderen: het water kan ineens sterk stijgen en dan moet je maken dat je wegkomt.

Etretat (Claude Monet)

Eén van de bekendste plaatsen is Etretat. Hier heeft de zee op allerlei plaatsen poortjes in de rotsen doen ontstaan. Soms zijn deze zo groot dat je er bij hoogwater met een flinke zeilboot onderdoor zou kunnen. Ook vroeger had dit stadje al een grote aantrekkingskracht op tal van kunstenaars: schrijvers als Guy de Maupassant, componisten als Offenbach en Massenet en schilders als Monet verbleven er. Van laatstgenoemde is het bovenstaande plaatje één van de vele schilderijen die hij er maakte. De kliffen hadden voorheen ook nog een ander, minder leuk doel: ter dood veroordeelden werden in een tonnetje gestopt en zo naar beneden gedonderd – niet zo’n plezierige manier om aan je einde te komen lijkt me…

Engels gras

Het achterland vormt een opvallende overeenkomst met het ons zo bekende Zuid-Limburg. Een heuvelachtig landschap met een vergelijkbare plantengroei (bijvoorbeeld orchideeën), hetgeen logisch is gezien de aanwezigheid van kalk in de grond. In de loop van de tijd zijn overal valleuses in de mergelbodem uitgesleten: droogdalen waardoor het regenwater zich een weg naar de zee heeft gezocht. Naast het natuurschoon is deze landstreek ook best aantrekkelijk vanwege de schilderachtige dorpen en steden en tevens is het in Normandië heerlijk eten en drinken. Probeer eens een met Calvados bereid gerecht: het leven ziet er daarna beslist een stuk rooskleuriger uit!

(e-Spekkoek nr. 58, 12 juli 2003)