Het lijkt nauwelijks meer dan een poeltje met een doorsnede van enkele meters. Wel voel je de spanning bij de eromheen staande toeristen. Plotseling bolt het witblauwe water zich op, om direct daarna weer terug te zakken. Dat herhaalt zich, met korte tussenpauzes, enkele keren, waarbij het water telkens iets hoger oprijst. En dan ineens spuit het hete water enkele tientallen meters de hoogte in, onder begeleiding van tal van klikkende camera’s.
 |
| Strokkur |
Ik heb het over de Strokkur: de enige nog op eigen kracht werkende geiser op IJsland. Op een minuutje wandelen ligt de Geysir er verlaten bij. ’s Werelds bekendste geiser - naamgever van onze warmwatertoestellen – is letterlijk en figuurlijk om zeep geholpen. Men kan een geiser namelijk met zeep forceren om te spuiten, maar dat gaat op den duur wel ten koste van de spontane werking. Hoewel iets minder hoog dan de Geysir van weleer, spuit de Strokkur gelukkig nog wel op natuurlijke wijze. En nooit laat het indrukwekkende fenomeen lang op zich wachten, want deze geiser heeft een frequentie van één keer per circa zes minuten. De Strokkur – goed bereikbaar vanuit Reykjavik – is de belangrijkste toeristische attractie op IJsland. Een bezoek laat zich bovendien goed combineren met de slechts enkele kilometers verderop gelegen waterval Gullfoss. Aan watervallen is op IJsland geen gebrek, maar de Gullfoss is ongetwijfeld de meest imposante. Via twee haaks op elkaar staande plateaus stort het water zich in de diepte.
Geisers vormen slechts één van de vele geothermische verschijnselen op IJsland. Overal tref je de meest merkwaardige heetwaterbronnen en pruttelpotten aan, meestal gepaard gaand met klotsende, fluitende of blubberende geluiden.
 |
| pruttelpotten |
Ook karakteristiek zijn de naar rotte eieren stinkende zwaveldampen, normaal gesproken heel onaangenaam, maar hier maken ze deze natuurwonderen juist zo apart. Het voorkomen van al deze bijzonderheden op IJsland heeft alles te maken met de ligging van dit eiland halverwege Europa en Amerika. Er zijn plaatsen waar je met het ene been op de Europese en met het andere op de Amerikaanse aardkorst kunt staan. Met een beetje fantasie voel je dan je voeten uit elkaar drijven (met circa 1 centimeter per jaar). Tussen beide aardkorsten ontstaat dus voortdurend ruimte die wordt opgevuld met lava, waarmee de grote vulkanische activiteit op IJsland kan worden verklaard.
(e-Spekkoek nr. 48, 22 februari 2003)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten