De mistletoe (deel 2)

Jaren lees je nauwelijks iets over de maretak, maar direct nadat je er een bijdrage over aan de redactie van e-Spekkoek hebt gemaild, duiken er ineens allerlei publicaties op. Daarom kom ik er nog maar even op terug; iedereen is nu tenslotte toch nog een beetje in kerststemming.

Zelf hebben we ooit eens geprobeerd een maretak te kweken in een lijsterbes bij ons in de tuin. Gewoon door een takje met witte besjes zo hoog mogelijk in de boom te hangen. Onze poging mislukte. Inmiddels snappen we waarom. Onze grond bevat geen mergel, en zoals in de vorige e-Spekkoek reeds verteld, is kalk een vereiste voor de maretak. Bovendien groeit de maretak slechts op enkele soorten bomen. Het moeten boomsoorten met een zachte bast zijn omdat de plant daar zijn wortels goed in kan laten doordringen. In het wild zie je ze daarom vrijwel uitsluitend op Canadese populieren. In het onvolprezen blad De Natuurgids las ik van iemand die ook verwoede pogingen had gedaan om zelf maretak te kweken. Na een jaar of tien (!) lukte het hem eindelijk in een appelboom, maar niet anders dan nadat hij de besjes met vogelpoep had besmeerd en de besjes met raffia had vastgebonden. Inmiddels is hij nog eens zo’n tien jaar verder en heeft de maretak zich spontaan in een andere appelboom en in een meidoorn gevestigd. Al zijn moeite is dus wel beloond geworden.

(foto uit Dagblad De Limburger)

Daarnaast viel mijn oog op een artikel in Dagblad De Limburger. Een fruitteler uit het Zuid-limburgse buurtschapje ’t Rooth blijkt als eerste Nederlander gestart te zijn met het commercieel kweken van maretakken. Hij speelt hiermee in op de trend dat ook bij ons de mistletoe steeds populairder wordt als kerstversiering. Midden in zijn boomgaard had hij een boom waar zich een maretak bevond. Min of meer voor de aardigheid plakte hij bessen op tweehonderd appelbomen, om zo te proberen om ze te vermenigvuldigen. En hij had een slagingspercentage van maar liefst zestig procent. Nu groeien maretakken erg langzaam, dus hij moest wel zeven jaar wachten voor hij er iets mee kon. Maar nu is het dan zover, en de bloemisten staan in de rij om € 5,00 tot € 10,00 per maretak neer te tellen. Boer Gorissen zit wel met één juridisch probleem: de maretak is een beschermde plant en hij moet kunnen aantonen dat hij ze echt gekweekt heeft. Om die reden heeft hij alle bomen geënt op eenzelfde hoogte van anderhalve meter: “dat kan alleen maar mensenwerk zijn”.

(e-Spekkoek nr. 44, 28 december 2002)